سرزمین پاکی
سرزمین نیکی و مهربانی
سرزمین پاکی
سرزمین نیکی و مهربانیجو، به فتح جیم، واو ساکن
http://www.news.com.au
آقا نمیدونم با این نکبتی که در این کشور وجود داره اصلاً چطور میتونم نفس بکشم! خانم جان، اینجا امنیت چیزی در حد لایه های زیرین صفر هست، اصلاً میدونی چیه؟ از در خونه اگر بیای بیرون هزاران چشم ناپاک و دود و ترافیک و دزد و تصادف و ناامنی انتظارت رو میکشه و اگر... بیای تو ... شوهر با یک شلاق در دست راستش و یک "قابلمه خالی" در دست چپش، در حالی که ابروهاش گره کور خورده انتظارت رو میکشه، ...
دیروز با فخری، فامیل آقا رحیم اینا داشتم صحبت میکردم، میدونی که رفتن "سیدنی"؟!، نمیدونی چیا تعریف میکرد، سیستم رفت و آمد مدرن، آب و هوای پاک، مردم خوش برخورد، اکثر جاها بدون ترافیک، کار؟ ریخته ... التماست میکنن بیا برو بشین اون میز رئیس داره خاک میخوره، حقوق های بالا، مالیات؟ آره خوب ولی اونم یه راههایی داره میشه پیچوندش و برگرده تو جیبت، سیستم درمانی رایگان، سیستم تحصیلی رایگان، بچه داری؟ همه خرجش با دولت، خلاصه چی برات بگم؟ وقتی روی ماسه های ساحل قدم میزنی یواش یواش حس میکنی داری روی ابرها ...
چندی پیش مصاحبه ای خوندم در ارتباط با تعاریف پناهندگی و مهاجرت، و تفاوتهای آنها ...
نکته ظریفی بین ظرفیت فوق العاده ما در "جو گیر شدن" و تعاریف پناهندگی و مهاجرت وجود داره که خیلی از زندگی ها رو به ورطه نابودی میبره و متاسفانه نقش عدم مطالعه و تحقیق در این قضیه باعث تشدید امکان اتفاق افتادن این نوع از جابجایی افراد هست.
پناهندگی عبارتست از "اجبار" فرد در تغییر محل فیزیکی زندگی بدلایلی از قبیل "خطر بالفعل و مشخص جانی، سیاسی، نژادپرستی و ..." و در کنار اون مهاجرت، "اختیار" فرد در تغییر محل سکونت خود برای "ارتقاء سطح کمی و کیفی زندگی، رفاه بیشتر، فرصتهای جدید شغلی و تجارت و ..." تعریف میشه.
حالا اون نکته ظریف، جوگیری ما در شرایطیست که دلخواهمونه. این رو هر انسان آزاده و بی تعصبی تائید میکنه که خیلی از مسائل امروز جامعه ما از شرایط حقوق انسانی فاصله داره. اما شرایط کشور ما مثل کشورهای بحران زده ای مثل افغانستان، عراق، لیبی و امثال آنها نیست که عده ای دست زن و بچه خردسالشون رو بگیرن و سوار بر قایق مملو از امثال خودشون بشن که هزاران مایل در اقیانوس راه بره و در آخر سر از کمپهای پناهنده گی دربیارن.
برای تغییر ابتدا "داشته" های خود را بسنجیم، هدف خود را با وسواس و موشکافی رصد کنیم، راههای رسیدن و هزینه های آن رو بررسی کنیم، در نهایت اگر بدست آوردن هدف با توجه به داشته های امروزمون و هزینه هایی که باید از عمر و وجودمان و همچنین آنچه اندوخته ایم صرف کنیم برای بدست آوردنش، می ارزید، اقدام کنیم. و در همه این مراحل "جو گیر" نشویم و منصفانه نگاه کنیم.
جمله ای که خیلی بهش فکر میکنم رو با شما به اشتراک میذارم، "برای بدست آوردن هر چیزی، لاجرم باید چیزی رو از دست بدی" و پس از اون فقط خودت میدونی که سود کردی یا ضرر. باز هم از حادثه غرق شدن کشتی پناه جویان ایرانی متاسفم. درسته که دو هفته از اتفاق میگذره، اما بیائید فقط در زمان اتفاق در موردش صحبت نکنیم، که این خودش یکجورایی "جوگیر" شدن هست.
دامون و خانم الهام هم پستهایی در این مورد دارند. تا بعد ...
یه نقل قول هست میگه آدم باید به داشته هاش بنازه نه خواسته هاش. به نظرم پناهجویی که تصمیمه سخته.نمیشه خیلی انتقادی بهش نگاه کرد.دوس دارم از دید اونی که عمرش و بچه اش رو داده دست قایقران تا از یه چیزی غیر قابل تحمل فرار کنه بشنوم.یه افغانی بود بلاگ مینوشت که پناهجو هم بود. کسی آدرسش رو داره ؟
درست میگی. واقعاً باید دید اونی که "کارد به استخونش" رسیده و این کار رو اجباراً انتخاب کرده، تو چه شرایطی بوده ... روی صحبت این پست با اون کسانی هست که بیشتر زرق و برق "خارجه" و آنتریک کردن اطرافیان باعث ندیدن داشته هاشون و بزرگ دیدن نداشته هاشون میشه و اون رو تو یک سرزمین غریبه جستجو میکنند ... اون هم تو کمپ اون هم با این همه خطر که باید جونشون رو کف دستشون بگیرن و تو آبها سرگردون باشن.
به قول یکی از دوستان حتی اگر یک نفر هم مطالبی از این دست به گوشش برسه یا بخونه و تاثیر توی سرنوشتش بذاره ... می ارزه
درصد بالایی از آدمها اگه همین رویه (بررسی داشته ها و هزینه ها و ...) رو در پیش بگیرن، خواهند دید که همین جا موندن خیلی بیشتر به نفعشون هست تا رفتن.
ممنون از پست
واقعیت تلخیست که مهاجرت تحت شرایط عادی، همیشه باعث بدست آوردن و از دست دادن برخی از شرایط مطلوب ماست.
خواهش میکنم.