زندگی، تجارت عمر ...

نمیدونم دقیقاً از چه زمانی به این جمله رسیدم اما خیلی وقت هست که بارها و بارها در اتفاقات مختلف دوباره تو ذهنم پررنگ میشه و زیر لب زمزمه اش میکنم:

« در زندگی برای بدست آوردن هر چیزی، لاجرم باید چیزی را از دست بدهی ... »

برای بدست آوردن تجربه و موی سفید، جوانی را از دست میدهی ...

برای بدست آوردن شریک زندگی، تنهایی و مجردی رو از دست میدهی ...

برای بدست آوردن لوازم مورد نیاز ماهیانه، زمان از روز رو از دست میدهی ...

و این مثل تجارت میمونه، که البته باید ترازویی هم نزدیک دستت داشته باشی تا آنچه که بدست میاری و آنچه از دست میدهی رو درون کفه های اون باهم بسنجی، اگر کفه بدست آوردنی ها از کفه از دست دادنی ها همواره یا بیشتر اوقات سنگین تر باشه، زندگی کوتاه یا بلند، زندگی موفقی بوده و راضی کننده ...

به قول عزیزی، طول زندگی دست ما نیست، اما عرض اش که در اختیار ماست ...