وقتی تیم ایران در چند مسابقه از مسابقات جام جهانی والیبال پیروزی های متوالی کسب کرد، درنظر داشتم در این ارتباط پستی بنویسم، فکر کردم کمی صبر کنم تا احساسات روی حرفم تاثیر کمتری بذاره ... اما فکر میکنم که الان وقت نوشتن این مطلب رسیده:
من بازی ایران-آرژانتین رو در حالی که صبح روز تعطیل جمعه ساعت 5:30 صبح به وقت تهران برگزار شد رو مستقیماً تماشا کردم. اون چیزی که از نظر فنی میشد به وضوح دید، دمیده شدن روند رو به رشد تیم بود که از انواع و اقسام روشهای مختلف برای گول زدن مدافعین روی تور و نهایتاً آبشارهای گاهی قدرتی و گاهی فنی، استفاده میشد. در کنار اون، کم تجربگی " شخصیت بین المللی تیمی" ایران گاهی به چشم میومد و سوای توپ های فوق العاده حریف (که از دیدن اونها هم لذت میبردم)، گاهی اوقات توپ های ساده رو با دستپاچگی و تداخل تو کار همدیگه خراب کردند.
و از لحاظ روحی هم اتحاد اعضاء تیم و "خواستن پیروزی" رو میشد توی چشم های تک تک بچه های تیم دید.
جدای از این که در مسابقات آتی چه نتیجه بگیرند، همین "جهش" و "پیشرفت" فنی و روحی یکی از تیم های گروهی ایران در مسابقاتی در چنین سطح، قابل تقدیر هست و من برای همه عوامل ورزشی این تیم آرزوی موفقیت و بازی هایی با بهترین کیفیت دارم.
برسیم به بازتاب این پیروزی در رسانه های داخلی و خارجی و نوع برداشت از این پیروزی ها. امروز مثل هر روز که تو راه محل کار، رادیو ورزش رو گوش میکنم و ساعت 8 عناوین مطبوعات ورزشی رو میخونند به این مضمون این تیترها رو شنیدم:
"ابر قدرت" جدید والیبال (ایران) تن بزرگان این رشته رو میلرزونه ...
همه سر تعظیم جلوی تیم ایران فرود آوردند ...
و ...
اصولاً با شاد شدن گروهی از برد تیم مورد علاقه شون مشکلی ندارم ... مشکل از اونجاست که پیروزی ها و شکستهای ما تبدیل به افسانه و رویا میشه ... و بعد چه اتفاقی میوفته؟ مغرور میشویم یا افسرده ...
معتقدم بچه های والیبال ایران یک روند مثبت "سیستمی" رو طی چند سال و اخیراً با همراهی آقای خولیو ولاسکو در پیش گرفته اند که آخرینش ایجاد یک "شگفتی" در مسابقات جام جهانی بوده و امیدوارم این روند ادامه داشته باشه تا این "شگفتی ها" امتداد داشته باشه و تبدیل به یکی از قدرتهای والیبال جهان شوند. ... به امید اون روز
سرزمین پاکی... عالیست...
موفق باشی علیرضا جان
خوشحالم که مورد علاقه بوده ...
ممنون ...
به امید اون روز
با همت امروز ... به امید اون روز
دستشون درد نکنه کاش یه موی اینا تو تن فوتبالیست ها هم بود که اونجوری پول میگیرند و اونجوری بازی میکنند
بازی بارسلون-رئال رو دیدی؟ اگه اسم اون فوتبال، اسم این فوتبال نیست. حالا هم که زود میگن، "فوتبال اروپا رو با ما مقایسه نکنید". چرا نکنیم؟ مگر نمیخواهید به اون جایگاه برسید؟