کمیت یا کیفیت، مسئله این است

یکی از کلیدی ترین چالش های اعتقادی ذهنم، در طول تمام این چند سال که نسبت به مسائل اطرافم اعم از شخصی یا اجتماعی تفکر داشته ام، همواره این بوده که میزان انجام شدن اتفاقات مثبت در زندگی مهمتر است یا چگونگی و بهبود آن؟ در شرایط ایدآل هر دو آنها ... اما اگر شرایط بگونه ای باشد که فقط مجاز به انتخاب یکی باشید، کدام؟

بیائید با هم چند مثال رو تجسم کنیم ... هر کدام از ما تنقلات گوناگونی رو تجربه کرده ایم، گاهی اوقات افرادی رو دیدم که پفک و یا چیپس رو مشت مشت میخورند و هنوز لقمه رو پائین نداده مشت بعدی. این یک نوع خوردن بر پایه کمیت هست. (این در مورد شکلات و یا پاستیل هم صدق میکند!!) اما گاهی اوقات افرادی رو دیدم که همون چند تای اولی رو مزه مزه میکنند و دست میکشند. هر دو قشر از خوردن خود راضی میشوند.

بعضی ها در امتحانات دبیرستان نتایج شگفت انگیزی بدست می آوردند. شاید تمام کتاب درسی رو خونده بودند و حتی بعضی دوره کرده بودند اما نتیجه حاصل از کسی که 65% سورس امتحانی رو "با دقت" مطالعه کرده بود، ضعیف تر بود. (این در مورد کنکور هم مصادیق زیادی داشت) مسلماً کسی که کیفیت رو انتخاب کرده بود راضی تر بنظر میرسید.

تاجری در بازار بسیار موفق عمل میکند. این موفقیت و کسب منافع وی رو ترغیب به بسط دادن کار و گسترش آن مینماید. و هر که بامش بیش برفش بیشتر. هر چه منافع بالاتری نصیبش میشود در ازاء آن مشغله فکری، چک های برگشتی، سامان دهی مجموعه ها، رسیدگی به پرسنل، تعامل با دارایی و ... بیشتر و بیشتر میگردد. هر چه تعداد ماشینهای پارکینگ و مدل آنها بالاتر میرود، دغدغه آسیب ندیدن و بیمه کردن و تمیز نگاهداشتن هم بیشتر میشود. و در اثر استمرار این روند، خانواده تاجر معمولاً شام را به تنهایی میخورند، تعطیلات را جدای از هم میروند و روح خانواده کم کم در همه آنها کمرنگ تر میشود.

یکی از دوستانم استادی داشت که مقایسه با مزه ای داشت از زوج پول داری که روی تخت میلیونی دور از هم استراحت میکنند و زوجی که با یک موتور وسپا مثل چسب به هم پیوند خورده اند و شاد.

هدفم از این نگاره، نفی فعالیت و بدست آوردن منافع و داشتن زندگی مرفه نیست. هدفم مقایسه بین دو تفکر پایه ای هست که نه تنها در مردم ما، بلکه در تمامی جوامع جهان وجود داره و هر جامعه ای یکی رو انتخاب کرده. همون طوری که در خانواده (جامعه کوچک) هم به همین صورت هست.

پایبندی و ارج نهادن به کیفیت منجر به جلوگیری از مصرف بیهوده انرژی و بازدهی و راندمان بالاتر خواهد بود.

چرا به جای نصف یک پاکت چیپس، خودمو با دو تا پاکت خفه کنم؟ نصف دیگشو با دوستم میخورم که با هم کیف کنیم و پول یک پاکت دیگشم میدم مداد میخرم، چون اون یکی دیگه تموم شده بود.

چرا وقتمو با مطالعه بدون تمرکز هدر بدم؟، بجای 2 بار مرور بی انگیزه 10 ساعته، یک مطالعه متمرکز 6 ساعته، یک استراحت 3 ساعته و یک دست بازی (پی ای اس 2011) میزنم و حالشو میبرم.

چرا به جای افتادن توی یک لوپ " سود کسب کن و سود حاصله رو دوباره سرمایه گذاری کن"، نیوفتم توی لوپ "بعد از سود اولین کاری که میکنم با عهد و عیال میرم یک سفر ... و با روحیه به کارم ادامه میدم"