لطفاً مزخرف نباشیم ...

(*)

زندگی خصوصی، روایتی از قسمت برره ای زندگی ماست. قسمتی که همه با هم جمع میشویم و به شدت از "تار" های موی بیرون مانده ابراز انزجار میکنیم. فریادمان در باتوم ها و بلندگوها میپیچد که آی در پیشگاه خداوند رو سیاه شدیم. آی کجاست که یاری کند، نماینده "تنهای" پروردگار را ...

و سپس ...

 « چون به خلوت میروند ... آن کار دیگر می کنند ...»

داستان در فیلم های شوکران، تیک و ... نمایش شده، فیلم از یک روایت تکراری برخوردار است ... اما روایتی که همچنان در جامعه باقیست ... و هم در سالن سینما در پیش چشم من و شما و هم در پشت درهای سالن پنهان از "من" و "شما" تکرار می شود و تکرار ...

روایت خصوصی روایتیست که خصوصی است و به شما ربطی ندارد ... اما همین خصوصی بودن پارامتر میگیرد و به راحتی معادله پیچیده شما را حل میکند ...

روایت خصوصی، روایت "رم کردن" هاست ... در قالب ها و ورژن های متفاوت ...

روایت خصوصی، روایت خشم است، حتی اگر عشق باشد ... تعصب است، حتی اگر امروزی و نو باشد ... دروغ است، حتی اگر مذهب باشد ...

روایت خصوصی، روایت ماست ... که چادر و پیچه و چفیه میپوشیم اما لذت نمیبریم ... از "بلوتوث"های خصوصی همسایه در مترو تهران کیف میکنیم ...

(**)

روایت ما، ترسیدن از پرسیدن است، حکایت ما ترس از درست کردن است، مبادا کتابچه دعای قدیمی مان ناراحت شود ...

مزخرف، یعنی زر اندود، یعنی هرچه که درون هست، کمی آب طلا بریز روش ... درخشان خواهد شد ...

مزخرف نباشیم ... چشم هایمان را بشوییم ... کودکانمان را با هم آشتی دهیم ... ذهن بیمارمان را درمان کنیم ... اهل برره نباشیم ...

---

(*) http://www.tamashachi.ir

(**) http://photojoke.blogfa.com/post-16.aspx