ما آدمهای همیشه گشنه ی نخبه ی سیاسی ...

کاریکاتور از سعید نوروزی

نمیدونم، شاید بخاطر فرهنگ و تربیت والدین، شاید هم بخاطر روحیه محافظه کار خودم بوده که هیچ وقت نه "آدم سیاسی" بودم و نه اصولاً از سیاست خوشم میومده، چند وقتی هست دارم به این فکر میکنم که این قوم دو هزار و چندین ساله، چرا همواره و همواره و همواره مشکلات اولیه خورد و خوراک داشته اند، چه در زمان سلاطین، چه در زمان روشنفکران و چه در زمان روحانیون.

ما قومی هستیم که همواره از اخبار دست اول دنیا آگاهیم، ریزترین و جزئی ترین مسائل استراتژیک دنیا رو لحظه به لحظه رصد میکنیم اما صدای قار و قور این شکم لامصب فکر میکنم تمرکزمون رو برای "فعالیت با کیفیت" همیشه از بین برده ... کافیه یه نگاه به تاریخ بندازیم ...

مردمی که بهداشت رایگان - تحصیل رایگان - خدمات رایگان شبکه عمومی و کمی قدرت خرید نسبت به هزینه رو داشته باشه، چه احتیاجی به دونستن لحظه به لحظه قیمت نفت و طلا در جهان داره؟

شاید سادگی به نظر بیاد، ولی به نظرم عموم کسانی که در کشورهای سطح بالای جهان زندگی میکنند دغدغه هایی غیر از شکم و سیاست (نان و قلم) دارند. 

---

پ.ن. فکر میکنم ما به هم شک داریم ... یه جورایی اصلاً به هیچ کسی اعتماد نداریم ... میدونی، این اصطلاح "زیراب" خیلی هم توهم نیستا!